De “Gaumais-worst” is licht gerookt en gedroogd. Hij wordt gemaakt op basis van gefermenteerd varkensvlees. De worst komt voor in vier vormen, met elks hun kenmerkende diameter en gewicht: de “pipe”, die recht en langwerpig is; de “collier”, die een (bijna) gesloten boog vormt; de “saucisson”, die recht en langwerpig is; en de “baudruche”, die langwerpig, gebogen of recht is.
Voor de bereiding zijn de volgende ingrediënten nodig: mager vlees en varkensvet, zout en peper. Het vet wordt toegevoegd tot maximaal 25% van het gewicht van 100% mager vlees, met uitzondering van de “pipe”, waarvoor deze verhouding maximaal 30% bedraagt. Vervolgens worden een aantal specerijen en kruiden, zoals knoflook, sjalotten, mosterdzaad, laurierblaadjes, foelie, nootmuskaat, uien en tijm, aan het mengsel worden toegevoegd. De specifieke stappen in de die worden doorlopen bij de bereiding van de “Gaumais-worst” zijn: hakken, roken en een combinatie van stomen, roken en drogen, onder zeer specifieke omstandigheden en dat volgens specifieke tijdsperioden.
De “Gaumais-worst” wordt gemaakt in Gaume, een regio in het zuiden van België die deel uitmaakt van de (Belgische) regio Lotharingen. De regio wordt begrensd door de volgende gemeenten: Chiny (met uitzondering van de gemeente Suxy); Étalle; Florenville; Habay; Meix-devant-Virton; Musson; Rouvroy; Saint-Léger; Tintigny; Virton; Aubange: alleen de gemeentes Halanzy en Rachecourt.
Een stukje geschiedenis
In de 19e eeuw en de eerste helft van de 20e eeuw werden in de streek varkens gehouden. De inwoners van Gaumais ontwikkelden een vaardigheid waarmee ze de minder edele stukken vlees konden opwaarderen door er “Gaumais-worst” van te maken; hammen werden gebruikt om er “Ardeense ham” (BGA) van te maken en andere stukken om er “Gaumais-paté” (BGA) van te maken. Hoewel de varkensteelt niet meer wordt beoefend, zijn de vaardigheden die nodig zijn voor de bereiding van “Gaumais-worst” wel blijven bestaan.
Vanaf het begin van de 20e eeuw kreeg de “Gaumais-worst” een reputatie die bezoekers naar de regio lokte. Het product maakt nu deel uit van het gastronomisch erfgoed van de streek: het wordt vermeld in talrijke gidsen en boeken en staat op het menu van vele traiteurs en restaurants. De “Gaumais-worst” wordt geproduceerd in een vijftiental slagerijen en delicatessenwinkels. Het product wordt geëxporteerd naar Nederland en het Groothertogdom Luxemburg.
Context
Het EU-kwaliteitsbeleid is erop gericht specifieke productnamen te beschermen om hun unieke kenmerken – die verband houden met hun geografische oorsprong en traditionele vakkennis – te promoten.
Productnamen kunnen vergezeld gaan van een “geografische aanduiding” (GA) als ze een specifieke band hebben met de productieplaats. Erkenning van GA's stelt consumenten in staat om met vertrouwen te kiezen voor kwaliteitsproducten, terwijl het label producenten helpt om hun producten doeltreffender op de markt te brengen.
GA's worden erkend als intellectueel eigendom en spelen een steeds belangrijkere rol in handelsonderhandelingen tussen de EU en de andere landen.
De geografische aanduidingen omvatten:
- BOB - Beschermde Oorsprongsbenaming (voedingsmiddelen en wijnen);
- BGA - Beschermde Geografische Aanduiding (voedingsmiddelen en wijnen);
- GA - Geografische Aanduiding (gedistilleerde dranken).
De verschillen tussen BOB en BGA hebben vooral te maken met de hoeveelheid grondstoffen in het product, die uit de betreffende regio moeten komen, of waarvan een deel van het productieproces in die regio moet plaatsvinden. BGA's zijn van toepassing op gedistilleerde dranken.
België beschikt momenteel over 15 beschermde geografische aanduidingen (voedingsmiddelen), waaronder Gaumais-paté, Geraardsbergse mattentaart, Waalse honing en Ardeense worst.
Nuttige links
Bijzonderheden
- Datum publicatie
- 26 juli 2024
- Auteur
- Vertegenwoordiging in België